Historia klubu

Klub LZS Sklanik powstał na początku maja 1946 roku.

W skład komitetu założycielskiego wchodzili: Tadeusz Kurdziel, Józef Pawłowski, Edward Jarosz i Julian Poremba. Pierwszym prezesem został Józef Pawłowski, a następnym Edward Jarosz. W klubie utworzono nie tylko sekcję piłki nożnej ale także siatkowej, sekcję strzelecka, szachową oraz tenisa stołowego. Pierwszy, niepełnowymiarowy stadion „Skalnika” powstał w roku 1953; wtedy też prezesem klubu został Julian Poremba. Drużyna uczestniczyła w rozgrywkach o mistrzostwo Klasy „C” od roku 1954, pomimo trudnej sytuacji finansowej, która zmusiła działaczy klubu do szukania niekonwencjonalnych rozwiązań jej poprawy. Podjęli oni decyzję o utworzeniu zespołu teatralnego a także zespołu pieśni i tańca; fundusze uzyskane dzięki ich występom przeznaczano na działalność „Skalnika”.

Stoją od lewej: Czesław Kociołek, Władysław Ząber, Jan Rogal, Marian Krzeszowiak, Jan Tomasiak, Feliks Stefański, Mieczysław Leonow, Edward Jarosz, Władysław Pazgan, Mieczysław Kocemba, Juliusz Poręba (prezes) Klęczą od lewej: Jan Gomuła, Tadeusz Kurdziel, Edward Filipowicz, Zbigniew Kołodziejczyk, Władysław Klimek, Stefan Rogal, Władysław Pazgan, Marian Tabasz, Kocemba Julian

Na początku lat 60-tych rozwiązaniu uległy sekcje narciarska i strzelecka, natomiast koniec lat 60-tych to także koniec wspierających „Skalnik” wyżej wymienionych zespołów artystycznych. Podczas gdy prezes Julian Poremba odbywał służbę wojskową, jego stanowisko objął Zbigniew Kołodziejczyk. Julian Poremba, po powrocie do domu, który był także powrotem na dawne stanowisko, utworzył w klubie sekcję bokserską, jako że podczas pobytu w wojsku ukończył kurs instruktora boksu. Sekcja ta istniała krótko, bo tylko od 1955 do 1959 roku. W sekcji piłki nożnej też nie działo się najlepiej, czego przyczyną było kiepskie położenie płyty boiska. Znajdowało się ono między nasypem toru kolejowego a rzeką, co sprawiało mnóstwo kłopotów. Najlepszym tego przykładem był mecz o mistrzostwo Klasy „C” w roku 1959, kiedy to po atomowym strzale zawodnika drużyny gości piłka wpadła do wagonu przejeżdżającego pociągu, co oznaczało koniec meczu; „Skalnik” nie posiadał drugiej piłki, a zespół gości własnej nie przywiózł. Wynik: 3:0 v.o dla gości.

Klub z Kamionki nie posiadał zaplecza socjalno-gospodarczego; zawodnicy zmuszeni byli przebierać się w tartaku, a kąpać w rzece. Pierwsza prowizoryczna szatnia powstała ze starego wagonu kolejowego, pod koniec lat 60-tych. Dekadę później władze Gminy decydują o likwidacji niewymiarowego boiska. Plac zostaje podzielony między Kółko Rolnicze oraz firmę Nowomag. „Skalnik” został pozbawiony obiektu do piłki nożnej, mecze rozgrywał wyłącznie „na wyjeździe”.

Od lewej: Adam Tokarz, Rogal Stefan, Zygmunt Leonow, Stanisław Rola, Adam Kłębczyk, Kazimierz Górski, Stanisław Michalik, Stanisław Michalik, Edwar Michalik, Jan Michalik, Stanisław Ogórek

Nowy stadion, stadion „z prawdziwego zdarzenia” powstał na terenie zalewowym rzeki Kamionka, głównie dzięki staraniom Naczelnika Gminy Mieczysława Kocemby. Jednak budowa obiektu okazała się zadaniem niełatwym; napotkano opór zamieszkałej w pobliżu ludności, interweniować musiała Milicja. Płyta boiska została oddana do użytku dopiero w 1990 roku, beż żadnego zaplecza socjalno-gospodarczego. Pierwszy mecz na nowym stadionie odbył się we wrześniu tego samego roku i zakończył się zwycięstwem „Skalnika” nad „Łososiem” z Łososiny Dolnej aż 6 do 1. Zespół z Kamionki zaczął odnosić sukcesy w sezonie 1991/92, kiedy to zdobył mistrzostwo Klasy „C” i awansował do Klasy „B”. Kolejny sezon to kolejny awans: „Skalnik” wspiął się do Ligi Okręgowej. Sukcesy te odnosił pod wodzą trenera Mariana Kasieczki. Obecnie drużyna walczy w IV Lidze Tarnowsko-Nowosądeckiej.

Przytaczając historię klubu „Skalnik” nie można zapomnieć o sponsorach i darczyńcach takich jak: Wiesław Pazgan, Włodzimierz Rolka, Jan Michalik, Jan Pazgan, firma „Konspol”, główny sponsor firma „Bogdański”; oraz o wszystkich trenerach, a byli nimi kolejno: Marian Kasieczka, Bogusław Szczecina, Tadeusz Kantor, Lesław Chełmecki, Waldemar Griński, Janusz Świerad i Mieczysław Legutko.